سفیر جمهوری اسلامی ایران در فرانسه طی پیامی به مناسبت سالروز پیروزی انقلاب اسلامی گفت: انقلاب اسلامی ایران شاید شبیه انقلاب های اکتبر روسیه و فرانسه باشد اما به دلایلی بی همتا و یگانه باقی می ماند.
به گزارش ایسنا، بهرام قاسمی سفیر کشورمان در پاریس در پیامی به مناسبت چهل و دومین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی و روز ملی جمهوری اسلامی ایران اظهار کرد:
به نام خالق هستی بخش
یاد باد آن روزگاران یاد باد
در چنین روزها و روزگارانی انقلاب اسلامی ایران چهل و دو سالگی خود را جشن می‌گیرد. انقلابی که بسیاری امید داشتند یک سالگی و چند سالگی خود را نیز نبیند. خواب های آشفته بدفهمان کینه‌توز نسبت به ایران و ایرانیت و اسلام ایرانیان هرباره و در پس هر تلاشی واهی با توان و اراده‌ای مستحکم تر از گذشته روبرو شد، عزم راسخی که کوران حوادث را در حرکتی هماهنگ و رو به پیش هیچ انگاشته و از آن عبور نمود. جنگ های پیدا و پنهان تحمیلی و تحریم ها و تحدید و تهدیدهای پرشماری که هرکدام به تنهایی و در هر نقطه دیگری از جهان می‌توانست به آسانی بسی خانمان سوز و کارساز باشد.
انقلاب اسلامی انقلابی سترگ، بی همتا، غیر قابل باور و حتی غیر قابل پیش بینی می نمود. نقطه عطفی بی مانند و غیر قابل تصور و تصویر در همه معادلات و مناسبات جهانی و بین‌المللی بود و هنوز با گذر زمان و در آستانه چهل و سه سالگی خود با امواج بیکران و ناتمام بسیاری، تمامی عرصه‌های این جهان را پر طنین و خروشان تر می‌پیماید. انقلاب ایران تنها شاید در ابعاد خاصی با دو انقلاب بزرگ در جهان یعنی انقلاب فرانسه و انقلاب ۱۹۱۷ روسیه بتواند به سنجش و قیاس گرفته شود، اگر چه بی تردید انقلاب اسلامی ایران به دلایلی بی همتا و یگانه باقی می ماند. اما بلحاظ کیفی، با توجه به ابعاد دینی و مذهبی آن و تولد آن در کشوری چون ایران با همه مختصات یگانه ای که آن را یکی از خاص ترین‌ها در جغرافیای جهان با تاریخ و پیشینه ای بی مانند می‌کرد، درست در برهه ای خاص از تحولات و شرایط بین‌المللی و جهانِ درگیر جنگی سرد و تقسیم شده میان دو ابرقدرت نگران و درگیر در رقابتی سخت در حوزه‌های نظامی و امنیتی، با پیروزی خود بر تمامی معادلات و برنامه ریزی‌های قدرت های بزرگ، تاثیری شگرف نه برای دورانی کوتاه که شاید – حتی اگر چه تمامی آن بوده‌ها دیگر نابوده و شدنی‌ها به ناشدنی‌ها بدل گشته است- هنوز انقلاب اسلامی ایران آثار پر نقش خود را در لحظه لحظه تحولات بین‌المللی داشته و خواهد داشت و هنوز و هنوز به عنوان یک موضوع قابل مطالعه و مسئله ای قابل تفسیر بر جای خود ایستاده است و هنوز بسیاری بر این روال و خیالند که گره‌گشای این معما و ناشناخته‌های آن باشند.
انقلاب اسلامی ایران در نگاهی واقع بینانه، خود اتفاقی ساده و یا حادثه ای یکباره و به تنهایی برآمده از بطن روزها و سالیان و حتی دهه‌ها نیست. انقلاب ۱۹۷۹ ایران بی شک در استمرار و در ادامه تمامی دادخواهی‌ها و تلاشها برای یافتن بنیان‌های استواری که حاصل تمدن بشری و دستاوردهای مجموعه تجارب جهانیان بوده، رخ داده و در فرآیندی برای تحقق آرمان‌های بلندی چون عدالت، آزادی، مردم سالاری، داشتن پارلمان و انتخابات آزاد و قانون اساسی مناسب با جامعه اسلامی ایران و تعالیم اسلامی‌که همواره بعنوان مفروض تمامی اندیشمندان تحول خواهی که میان آن آرمان‌ها و عنصر دین و مذهب هیچ‌گونه تنافر و تناقضی قائل نشده اند، دنبال شده است. از نگاهی دیگر انقلاب ایران فرزند برومند و تکامل یافته و تحولات و خیزش های منتهی به انقلاب مشروطیت و تحولات مهم ملی شدن صنعت نفت و حاصل مبارزات بعد از کودتا و مبارزات دهه ۴۰ و جنبش های بعد از آن است که با خیزش و خروش مردم و با رهبری کبیر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی نهایتاً و در پی ناکارآمدی رژیم و سیستم مستبد حاکم بر ایران با توانمندی بی‌نظیر رهبری انقلاب توانست یکی از بزرگترین ارتش های جهان و سیستم امنیتی مخوف و سرکوبگر آن و نظام شاهنشاهی را برای همیشه واپس نهاده و آرمان و خواسته‌های بلند خود را بخصوص در طول اقامت حضرت امام در نوفل لوشاتو که دسترسی بسیار کیفی و کمی خاص و ویژه‌ای برای انجام مصاحبه‌ها و بیان ویژگی‌های حکومتِ زاده از انقلاب در فردای پیروزی و سرنگونی نظام شاهنشاهی بود، به راستی و با شفافیت برای جهانیان و مردم بزرگ ایران تعبیر و تفسیر نماید. آرمان بلند همگان و آرزوهای بربادرفته نسل‌های پیشین که بسیاری نیز در پی آن و بر آنراه جان نهاده بودند و رنج اسارت و زندان و تبعید را تحمل کرده بودند و خواسته‌های این مردمان بی شک صِرف یک خواسته اقتصادی و تقاضاهای روزمره رفاهی و اجتماعی نبود اگرچه بی عدالتی، سیاست های وابسته و غلط اقتصادی، فساد، تورم و در غلتیدن به برنامه ریزی‌های غیر منطقی و غیر واقع بینانه ناشی از افزایش سرسام‌آور ناگهانی قیمت نفت خود بی‌عدالتی، فاصله طبقاتی و تبعیض و تحقیر را در بخش هایی از کشور افزایش داده بود. ولی دولتمردان آن روزگار را این فهم و دانش نبود که افزایش قیمت نفت و یا کپی برداری از برنامه‌های توسعه ای دیگران با شرایطی متفاوت از شرایط کشور، ایران را می‌توانست در پشت چهره ظاهر فریب برخی اقدامات لوکس وارداتی به انباری از باروت مبدل سازد.
خواسته مردم آزادی بود با همه پیوست‌ها و ملزومات آن و استقلال که می‌پنداشتند ایران بیش از همیشه سرنوشت و اختیار آن را از کف نهاده و به یکی از اقمار امپریالیسم جهانی مبدل شده است. فساد، بی عدالتی، رشوه و نادیده گرفتن کرامت انسانی آدمیان و بی‌توجهی و مقابله و انکار عقاید مردمی‌که اعتقادات خود و فرزندان و آیندگان را در این وادی از دست رفته و همه تلاش های حاکمیتی را توهین و تهاجم به باورهای خود تلقی می‌کردند از حد فزون تر و بسیار آزار دهنده بود.
انقلاب اسلامی ایران بی شک تنها در بخش ها و ابعادی با انقلاب کبیر فرانسه و انقلاب روسیه به لحاظ فراگیری و ابعاد وسیع آن قابل مقایسه است آنهم نه در همه ابعاد و شاخه‌های آن و شاید انقلاب اسلامی ایران به لحاظ نوع رهبری رهبر فرزانه آن و فراگیری آن در میان تمامی اقشار و افکار و گروه‌ها بی نظیر تلقی گردد. انقلاب ایران شاید آخرین انقلاب در نوع خود و در جهان تلقی شود که به عنوان بزرگترین و آخرین تجربه انقلاب های جهان، خود را یافت و در مسیر خود به حرکت ادامه داد. اگر چه دیگر به نظر می رسد با تغییر مناسبات جهانی و بر آمدن روندهای نو دیگری، انقلاب ها جای خود را به دیگر شیوه‌هایی از مبارزه داده اند.
با انقلاب ایران و طبعاً بدلیل ذات و جوهره این انقلاب، تحولات عمیق و گونه گونه و دگرگونی‌های بسیاری در سطوح مختلف برپا گشت، اگرچه انقلاب ایران با شعارهای منزه و الهی خود بخشی از جهان پیرامونی آن را که با حاکمیت های بسته و بدوی و خانوادگی و مستبد و دور از همه فرآیندهای دموکراتیک اداره می‌شدند، بس نگران نمود.
پیروزی انقلاب ایران با بسیاری از نگرانی‌های پیرامونی و جهانی از سوی قدرت های سلطه گر شرق و غرب مصادف گشت و لذا در میانه نبرد و پیروزی انقلاب، کشمکش های فراوانی آغاز شد. جنگ تحمیلی ۸ ساله با همه مشخصات ویرانگر آن، تحریم های متعدد و مکرر ایالات متحده آمریکا، درگیر کردن گلوگاه‌های صادرات نفت ایران و آغاز نوعی محاصره به صور مختلف از شرق و غرب و برخی از کشورهای منطقه که بسیاری از همه آن تهدیدها و تحدیدها و تحریم ها حتی به غایت شدیدتر تا امروز دوام و استمرار شوم خود را داشته و ایران را همواره چنین خواستند. شدت تحریم ها با قطعنامه‌های سازمان ملل و شورای امنیت جنبه عملی بخود گرفت و نهایتاً در پی مذاکرات هسته‌ای با اعضای شورای امنیت و تفاهمی‌که باید تحریم ها را از فراز ایران بر می‌گرفت – و تا حدی نیز در کوتاه زمانی چنین افقی خودنمایی کرد – که با آمدن رئیس جمهور نژادپرست و متوهم آمریکا و خروج او از برجام تمامی تحریم های گذشته و بسیار افزون تر از هر آنچه طی ۴۰ سال گذشته بر ایران رفته بود مجدداً با شدت و حدت تمام بار دیگر برقرار و اجرایی گردید.
انقلاب ایران و مردم بزرگ و بی مانند آن با درک دقیق از واقعیات حاکم بر جهان و ضرورت دفاع از کیان کشور و تاریخ پرشکوه تمدن ساز خود با همه این محرومیت ها و سختی‌های تحمیلی و تحریمی‌با شکیبایی و صبر و با پذیرش کمبودها و نبودها و با اراده ای استوارتر از پیش بر عهد و پیمان خود با شهدای خود و تمامی آنانی که در طول قرون و اعصار برای آزادی و مردم سالاری و استقلال و حفاظت از دیانت و اسلامیت خود مبارزه و تلاش کرده بودند، باقی ماندند و با صبر راهبردی خود و تحمل همه مشکلات لحظه به لحظه، تمامی ترفند های معاندین و بدخواهان خود را بی ثمر و بی اثر ساختند. با این مقاومت و استقامت فراگیر تمامی خوابهای آشفته بدخواهان ضد ایران و ضد ایرانی و ضد انقلابِ پریشان و نادانسته ای که با تصویری از سر نافهمی تصور می‌کردند ایران را با تحریم و تهدید و تحدید از پای خواهند افکند، بی آنکه بدانند این ملت و این کشور که با جغرافیایی خاص خود و در جایگاه واقعی و درست خود در فلات ایران نشسته است تنها کشور منطقه است که درست همه عوامل و مولفه‌های مورد نیاز یک کشور را داراست و قادر است با بهره گیری از تاریخ و تجارب بی شمار و گرانبهای خود در برابر تحریم ها و تحریک ها بی آنکه فریاد بر آورد با خویشتن داری و به آرامی‌با همه داشته‌های بی مثال خود و بخصوص با اتکا بر نسل جوان و اندیشمند و پویای خود هر آنچه را آنان برای ایران نمی‌خواهند را بهنگام و در زمانه نیاز به عرصه و میدان دید همگان در آورد.
ایرانیان در جنگ تحمیلی و طی تحریم های گسترده با اندک امکانات و تسلیحات خود برای اولین بار و پس از عبور از بیش از دو قرن و اندکی، در جنگی نابرابر اجازه تصرف یک وجب از خاک خود را به دیگران ندادند، در حالی که اکثر شهرهای ایران به راحتی در تیررس موشک های دشمن بود. ایرانی که می دانست در جهان نابرابر کنونی باید تحریم را تحمل کند، توانست دستاوردهای عظیمی را شکل دهد و در تکنولوژی‌های گوناگون و فناوری‌های نوین و دانش بنیان، صنعت و بسیاری از حوزه‌های دیگر توانسته است تحریم ها را موفق تر از پیش به عقب راند و دستاوردهای بزرگی را به ارمغان آورد.
ایران نه تنها به واقع لنگر ثبات و امنیت منطقه که باید گفت یکی از قدرتمندترین کشورهای جهان در عرصه استقرار صلح و امنیت و مبارزه با تروریسم است. بررسی تاریخ تحولات اخیر گویای تلاش و نقش برجسته ایران در مبارزه با زورمداران آسان خوار و زیاده طلب است، اگرچه با پرداخت هزینه‌های بسیار و جان فشانی‌های فراوان جوانان برومند خود، برجسته تر و نمایان تر از گذشته خود را در جایگاه واقعی و برتر خود خواهد یافت.
ایرانیان خوب دانسته اند که چگونه در برابر نامردمی‌های معاندین و دشمنان سرزمین اهورایی خود مقاومت نمایند. مردم ایران با هوشیاری و هوشمندی حاصل از تجارب تاریخی خود با هر سلیقه و اندیشه و تفکر، به هنگامه هجوم دشمن و در زمان احساس خطر دست در دست یکدیگر از آب و خاک و سرزمین و حیات خود دفاع خواهند کرد و چنین است که در پی همه سختی‌ها و برخی ناملایمات و ناگواری‌ها به صورت خستگی ناپذیری در چهل و دو سالگی انقلاب با مقاومت شگفت انگیز خود، راهی و معبری برای تکمیل و تکامل دگرگونی‌های اساسی و تحقق آرزوها و خواسته‌های بر حق تاریخی خود، راسخ تر از همیشه با امید و آرزوهای دیرینه خود پابرجا ایستاده اند.
با آن امید که بدخواهان و کینه ورزان و حاسدین شکوه و عظمت ایران و فرهنگ پارسیان و همه مردم ترقی خواهان از زمان و حوادث و مقاومت آنان بیاموزند که آب در هاون می‌کوبند و زحمت برای دیگران می جویند و آبروی خویش بیش و بیشتر بر باد می دهند. به امید ایرانی آباد، آزاد، قدرتمند و توسعه یافته که همانا تنها بخشی از آرمان‌های والای انقلاب اسلامی و سر فرازان آزاد اندیش حق گوی و و خداجوی آن بوده است.
کوشش آن حق گزاران یاد باد.
براساس این گزارش، میشل ستبون عکاس شهیر فرانسوی دوران انقلاب، طی پیامی در برنامه مجازی سفارت ایران در فرانسه به مناسبت سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی گفت: در ایام سالروز انقلاب ایران، مایلم به همه دوستان ایرانی ام سلام عرض کنم که در طول همه این سالها اول از همه مرا از لطف خود و بخصوص از دوستی و بذل توجه شان بهرمند کردند. این انقلاب، جهان و نیز زندگی مرا را تغییر داد. من برای همیشه مدیون ایران خواهم بود. من آرشیتکت بودم و قصد داشتم یک عکاس حرفه ای باشم و این انقلاب ایران بود که این فرصت را برای من فراهم کرد.
برای اولین بار، من ایران را در سال 1970 کشف کردم و اکنون بعد از 50 سال، بسیار به آن وابسته ام. من فرهنگ و زبان و شعرش را و بخصوص مردم آنرا دوست دارم. در سالهای اخیر من تلاش کردم تاریخ مصوری که از ایران داشتم را با دوستانم به صورت نمایشگاه یا در قالب کتاب، هم در فرانسه و هم در ایران به اشتراک بگذارم. زیرا ما چگونه می توانیم بی آنکه شناختی از گذشته مان داشته باشیم، زمان حال مان را بشناسیم ؟ من به این انقلاب که مرا متحول ساخت، بسیار نزدیک بودم، آن زمانی که می دیدم تمامی یک ملت به پا خاسته اند. ولی عکس هایی که من گرفته ام ، اول از همه به خودِ ایرانی ها تعلق دارند و من شاهدی بیش نبودم. چرا برعکس، این تصور نداشته باشیم که یک ایرانی نیز همچون من بیاید و شاهدی بر انقلاب فرانسه باشد؟
اما امروز آرزوی من برای مردم ایران چیست؟ مسلما اول از همه، برداشته شدن تحریم های بی فایده که کارش فقط تنبیه مردم ایران است و نیز آرزوی یک زندگی آرام تر ، آسانتر و زیباتر.
ایران یک تمدن بسیار بزرگ بوده، هست و خواهد بود.
انتهای پیام
نظرات بسته شده است.