خورشید دهان باز کرده است؛ حفره‌های تاج خورشیدی چهره ستاره‌مان را نگران کرده‌اند
یک حفره دهان‌مانند عظیم در خورشید، به بزرگی تقریبی پنج سیاره مشتری، در حال دمیدن «نفس داغ خورشیدی» به سوی زمین است.
البته دهان خورشید حفره‌ای واقعی روی سطح ستاره‌مان نیست، بلکه پدیده‌ای است که با عنوان «حفره تاج خورشیدی» شناخته می‌شود: ناحیه‌ای که در آن میدان مغناطیسی خورشید باز می‌شود و به ذرات باردار خورشیدی امکان می‌دهد راحت‌تر از آن منطقه خارج شوند؛ در نتیجه، تندبادی از ذرات به درون منظومه شمسی دمیده می‌شود.
اگر به خورشید در طول‌موج‌های مرئی نگاه کنید (که بدون تجهیزات خاص هرگز توصیه نمی‌شود)، چیزی غیرعادی نخواهید دید؛ اما از آنجایی که حفره‌های تاج خورشیدی نسبت به پلاسمای اطراف، سردتر و کم‌تراکم‌تر هستند، در تصاویر فرابنفش به صورت لکه‌هایی تاریک و تهی ظاهر می‌شوند.
درحال‌حاضر، چینش حفره‌های تاج خورشیدی روی سطح خورشید دقیقاً شکلی شبیه یک چهره در حال فریاد دارد: شکافی بزرگ و دهان‌مانند در نیم‌کره جنوبی و دو لکه شبیه به چشم در نیم‌کره شمالی.
البته چشم‌های خورشید بسیار بزرگ‌تر و تأثیرگذارتر از چشم‌های معمولی هستند؛ هرکدام از این نقاط شمالی تقریباً هم‌اندازه سیاره مشتری‌اند. و هر سه ناحیه در حال پرتاب ذرات و پلاسما به سوی منظومه شمسی هستند.
بااین‌حال، هرچند به‌نظر می‌رسد خورشید چهره‌ای ناراحت به خود گرفته است، جای نگرانی وجود ندارد. حفره‌های تاج خورشیدی پدیده‌ای طبیعی هستند. بادی که از این حفره‌ها خارج می‌شود، می‌تواند در برخورد با میدان مغناطیسی کره زمین، طوفان‌های ژئومغناطیسی ایجاد کند، اما این طوفان‌ها معمولاً خفیف هستند و به هیچ‌وجه به شدت طوفان‌هایی که براثر «پرتاب جرم تاج خورشیدی» (CME) رخ می‌دهند، نمی‌رسند.